*menselijkheid en principes zet je niet in de ijskast*
“Mam, wij mogen weer” Blijdschap onder onze kinderen.
Ik hoor ze fantaseren over het voetbalstadion, hun favoriete wokrestaurant, een avond discozwemmen, de dierentuin en tot slot met vrienden mee mogen naar de McDonalds in plaats van buiten met je fiets langs de MC drive…..
Zelfs het kinderfeestje wordt al ingepland. Voor de kinderen wil ik blij zijn.
Ik zet een lach op. Tegelijkertijd ervaar ik zelf compleet andere gevoelens.
Ik was me juist aan het losmaken van de oude wereld.
De zieke wereld. De corrupte maatschappij.
Ik wil niet blij zijn omdat wij zogenaamd weer mogen.
Wij mogen namelijk altijd.
Niemand bepaalt dat voor ons als mens.
Niemand heeft het recht onderscheid te maken tussen mensen op basis van wat dan ook en niemand zou een ander buiten mogen sluiten.
Er hebben zich onmenselijke situaties voorgedaan de afgelopen 2 jaren.
En nog steeds.
Dat mogen we niet vergeten.
Nu een gat in de lucht springen en blij dat we, let wel; voor even, weer meetellen in die verrotte wereld kan en wil ik niet.
Wij creëerden een mooiere wereld.
Één waarin iedereen welkom en geliefd was.
Ongeacht welke worst er wordt voorgehouden; IK HOEF HEM NIET.
Nu verlekkerd achter de worst aanlopen betekent dat ik de macht toeken aan hogere machten en onze mooie nieuwe wereld alsnog de rug toekeer.
Ik negeer de worst.
Ik blijf leven zoals ik de afgelopen anderhalf jaar leefde.
Dat betekent dat ik in liefde blijf verbinden, dat ik de mensen steun die niet meededen, de mensen die ruggegraat toonden, het lef hadden om niet mee te doen aan waanzinnige UITSLUITING.
Die mensen, die bedrijven: die blijf ik supporten.
In good times, in bad times.
Want ik heb geleerd hoe de mens daadwerkelijk in elkaar steekt.
Het volgen van een vette worst haalt het slechtste in mensen naar boven en laat mensen de meest bizarre gedragingen uitvoeren.
Ik negeer de worst.
Zoals het gros van de mens mij straks wederom of nog steeds negeert.
En ja, mijn kinderen probeer ik uiteraard te laten genieten van de luxe zaken die ineens weer mogen.
Maar ik heb ze ook geleerd, en dat blijf ik doen,dat geluk en vrijheid niet zit in deze luxe zaken.
Maar in de manier hoe je met je medemens omgaat en dat geluk en vrijheid niet te koop is.
Geluk zit in de kleine dingen.
Principes en menselijkheid zijn niet te testen of af te dwingen met medische handelingen.
Vrijheid vinden wij thuis en met de juiste mensen om ons heen.
En dat gevoel, die verbinding, die vrijheid; die willen wij nooit weer kwijtraken.
Er is gelukkig niemand die dat voor ons in een ijskast kan zetten.
Wij zijn niet afhankelijk van ijskasten en worsten.
Ik laat de kinderen voorzichtig van de worst eten maar ik waarschuw ze dat deze worst eigenlijk giftig is.
Dat we de worst niet teveel aandacht gaan geven, ons er niet teveel aan branden.
Want deze worst is in handen van zieke, corrupte mensen en machten.
En nee, ik ben niet verbitterd of boos.
Maar ik heb geleerd.
Ik ben misschien, gek genoeg, op een intensere manier gelukkiger dan ooit.
Puurheid en oprechtheid heb ik leren kennen, zonder belangen. En dat geef ik niet op. Voor geen enkele worst.
Het is juist wat ik heb geleerd. Luxe en materie hebben ons gebracht waar we in beland zijn.
Vrijheid voor een prikkie. Geef mijn portie maar aan Fikkie.
IK PAS.
Wij hebben geen worst nodig.
Dus of je worst lust?
NEE
Pleur maar in die ijskast.
Strikje erom en retour afzender.
Worst en ijskast.
Gereedschapskist en routekaart idem
Bron: https://www.facebook.com/tabitha.vanwieren