Augustus 27, 2023
Holistische geneeskunde betekent de patiënt behandelen op een manier die effectieve, veilige resultaten oplevert. Het betekent een combinatie van orthodoxe en alternatieve geneeskunde.
Het woord “holistisch” werd voor het eerst geïntroduceerd in 1926 door de Zuid-Afrikaanse filosoof en staatsman Jan Christian Smuts. Hij suggereerde dat de hele mens veel meer is dan (en heel anders dan) een verzameling fysieke of emotionele onderdelen. In die donkere dagen liepen er dokters ziekenhuisafdelingen op en neer, verwijzend naar de ‘lever’ in het laatste bed en het ‘geval van alvleesklierontsteking’ in het derde bed links. Waar praat ik over? Die zijn er nog steeds, schrijft Dr. Vernon Coleman.
Maar wat ze ook beweren, er zijn vrijwel geen ‘holistische’ ziekenhuizen. En er zijn geen holistische genezers. Als u holistische geneeskunde wilt, dan moet u een holistische patiënt worden. Het probleem is dat een intuïtieve, holistische benadering indruist tegen alles waar het bureaucratische, legalistische, beperkte medische establishment zich prettig bij voelt. De medische wereld is tientallen jaren geleden gekocht door de geneesmiddelenindustrie. De moderne geneeskunde is erop gericht om problemen op te lossen met medicijnen, chirurgie of bestraling en erkent de invloed van stress of voeding niet. Ook ziet de medische wereld het belang van preventieve geneeskunde niet in.
De mythe dat medicijnentherapie de enige echte oplossing biedt, wordt nu kritiekloos en zonder aarzeling of gêne herhaald. Veel leden van het medisch establishment geloven dat medische vooruitgang grotendeels afhankelijk is van de farmaceutische industrie. Dit wordt niet beschouwd als een onderwerp voor debat, maar als een fundamentele bouwsteen; een feit van het medische leven.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat het medische establishment, dat in handen is van en gecontroleerd wordt door farmaceutische bedrijven, nog steeds met afschuw kijkt naar alle vormen van alternatieve geneeskunde. Pogingen om onderzoeksprogramma’s op te zetten naar de effectiviteit van acupunctuur, kruidengeneeskunde of homeopathie worden steevast afgedaan met een sneer of een neerbuigende afwijzing.
Het is een van de grote schandalen van de 21e eeuw dat de miljarden dollar kostende wereldwijde kankerindustrie, de internationale geneesmiddelenindustrie en het medische “beroep” (nu meer een handel dan een “beroep”) allemaal veel liever een alternatieve kankerbehandeling zouden onderdrukken dan toe te moeten geven dat orthodoxe remedies beter zouden kunnen zijn.
Artsen bewijzen lippendienst aan holistische geneeskunde, maar wat ze eigenlijk bedoelen is dat patiënten bereid moeten zijn om een grote verscheidenheid aan medicijnen en orthodoxe medische behandelingen uit te proberen. Specialisten in ziekenhuizen zijn afgedreven naar intellectueel parochialisme. De meesten specialiseren zich en specialiseren zich nog eens. Ze zijn absurd bekrompen en fanatiek; er is geen integratie, geen overzicht en geen gezond verstand.
De “holistische” (of, zoals het soms gespeld wordt, wholistische) geneeskunde is sinds enkele decennia in theoretische populariteit gegroeid. Veel alternatieve en sommige orthodoxe gezondheidswerkers beschrijven zichzelf als “holistische” beoefenaars. Maar de meesten zijn dat niet. De meeste journalisten nemen ten onrechte aan dat het woord een synoniem is voor “alternatieve” of “complementaire” geneeskunde. Maar ook dat is fout.
Het woord en het concept lagen min of meer in de vergetelheid tot de jaren 1970, toen de groei van de hoogtechnologische geneeskunde leidde tot een revolutie onder patiënten die vonden dat agressieve, interventionistische geneeskunde niet helemaal voldeed.
Plotseling was er een wijdverbreid, verstandig gevoel dat specialisatie en fragmentatie niet alles waren wat men ervan verwachtte.
Praktisch gezien betekende het gebruik van het woord “holistisch”, althans in theorie, dat in plaats van patiënten te beschouwen als zieke nieren of harten, professionals in de gezondheidszorg zouden proberen om aan de fysieke, mentale, emotionele en spirituele behoeften van hun patiënten te voldoen door zowel sociale als fysieke problemen aan te pakken en door natuurlijke geneeswijzen te gebruiken naast moderne, farmacologische of chirurgische technieken.
Kortom, het woord “holistisch” was bedoeld om een houding te beschrijven. Een houding die net zo goed gevolgd kan worden door een orthodox opgeleide arts als door een alternatieve behandelaar. Een huisarts in een druk gezondheidscentrum in de stad kan net zo goed ‘holistisch’ zijn in zijn benadering als een kruidendokter of acupuncturist die vanuit een achterkamertje werkt.
Het lijdt geen twijfel dat een werkelijk “holistische” benadering van medische zorg zeer goed nieuws is voor patiënten.
Als deze op de juiste manier wordt gevolgd, betekent dit dat elke ziekte kan worden behandeld met een ‘pick and mix’-benadering – waarbij de aspecten van orthodoxe en alternatieve geneeskunde worden gekozen waarvan de kans het grootst is dat ze effectief zijn en de minste kans op bijwerkingen hebben, en waarbij alle aspecten van het individu worden behandeld en volledig in aanmerking worden genomen.
Het is een feit dat het bij de meeste ziekten geen zin heeft om te behandelen wat er mis is met het lichaam, tenzij je ook behandelt wat er mis is met de geest en het lijkt me opmerkelijk dat een moderne arts het lichaam van een patiënt die lijdt aan hoge bloeddruk, prikkelbare darm of astma behandelt, maar de geest negeert, terwijl nu onomstotelijk vaststaat dat bij zoveel ziekten de lichamelijke symptomen worden veroorzaakt door geestelijke onrust van de een of andere soort.
Het is al even bizar en eigenlijk onwetenschappelijk als een osteopaat de rug van een patiënt behandelt en zijn geest negeert.
De voordelen van een werkelijk “holistische” benadering zijn kolossaal, niet alleen omdat “holistische” geneeskunde de kans biedt om het beste te gebruiken en het slechtste te vermijden, maar ook omdat verschillende soorten behandelingen samen een synergetisch effect kunnen hebben. Een echt “holistische” benadering kan een modern medicijn, een ontspanningstechniek en een soort massage gebruiken om één verzameling symptomen aan te pakken.
Maar hoewel het woord “holistisch” in theorie een bewonderenswaardige verandering in houding impliceert, is er helaas weinig bewijs dat behandelaars echt begrijpen wat het woord betekent of hoe het in de praktijk moet worden toegepast.
Het zou mooi zijn om te denken dat iedereen een ‘holistische’ behandelaar zou kunnen vinden om voor hem of haar te zorgen. Maar houd uw adem niet in. U hebt ongeveer net zoveel kans om olie te vinden bij het graven van uw wintergroenten.
Het komt erop neer dat ik niet denk dat veel patiënten ooit een echt “holistische” behandeling zullen krijgen van hun behandelaars. De meeste opleidingen zijn van nature ontworpen om specialisten voort te brengen. Medische scholen leveren medicijnverstrekkers en snijders af. En er zijn niet veel professionals in de gezondheidszorg die tijd of zin hebben om andere beschikbare specialismen te bestuderen.
We moeten ook erkennen dat hier natuurlijk een enorme financiële ontmoediging mee gemoeid is. Hoeveel artsen zullen een betalende patiënt voorstellen dat hij een betere behandeling zou krijgen door een andere professional te bezoeken?
Dit alles is enorm deprimerend.
Maar het betekent niet dat “holistische” geneeskunde onbereikbaar is. Wat het wel betekent, is dat als u echt een ‘holistische’ behandeling wilt (en naar mijn mening zou u dat moeten willen), u zelf het heft in handen moet nemen als u of iemand in uw gezin een behandeling nodig heeft.
Bedenk uw eigen ‘pick and mix’ benadering.
Dat is echt de enige verstandige manier.