maart 11, 20223050 18

De omkering van wat eens goed was in absoluut kwaad. Na de bolsjewistische revolutie van 1917, ten tijde van miljoenen massaschietpartijen, ten tijde van de goelags, ten tijde van de drie Oekraïense holodomors en later, tijdens de Koude Oorlog, werden de landen van de Sovjet-Unie beschouwd als de slechteriken. En de landen van het Westen, vooral de VS, werden beschouwd als de goeden. Maar hoe verder de Koude Oorlog teruggaat, hoe meer informatie uit de afgelopen decennia naar boven komt, hoe twijfelachtiger het bovengenoemde axioma van het goede Westen en het slechte Oosten wordt. Zonder twijfel: het Westen was voor het merendeel van de mensen die er woonden over het geheel genomen veel vrijer dan het Oosten . Maar wat de politiek betreft, zie ik steeds minder verschil tussen de twee machtsblokken. Het is niet de USSR maar de VS die verreweg het meest oorlogszuchtige land is in de moderne tijd, schrijft Michael Mannheimer.

VS: sinds de stichting meer dan 200 oorlogen

In 231 jaar sinds de oprichting hebben de Verenigde Staten van Amerika in totaal 219 keer oorlog gevoerd, militair ingegrepen of zijn zij betrokken geweest bij oorlogszuchtige acties, bijvoorbeeld door deelname van de geheime dienst aan terreuraanslagen, staatsgrepen en pogingen tot omverwerping op het grondgebied van een andere staat. Daarbij werd de VS zelf geen enkele keer aangevallen. De volgende lijst over de bron van dit kapitaal maakt op indrukwekkende wijze duidelijk dat de agressieve politiek zoals die thans tegen Rusland in het Oekraïne-conflict gevoerd wordt, geen uitzondering is, maar al eeuwenlang een traditie is. De systematische oorlogsvoering van de VS en zijn vazallen is intussen uitgegroeid tot een essentiële en belangrijke tak van de economie, vergelijkbaar met de machinebouw in Duitsland. Wapenbedrijven en de financiële en investeringsindustrie verdienen miljarden aan oorlogen en gewapende conflicten. Wij hebben dus alle reden om bezorgd te zijn. Want een oorlog tegen Rusland zou slechts het zoveelste punt zijn op een eindeloze lijst van meer dan 200 oorlogshandelingen. Iedereen moet nu voor zichzelf de vraag kunnen beantwoorden wie de terroristische staat nummer één in de wereld is. Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog, van 1946 tot vandaag, hebben de oorlogen van de regering van de VS het leven gekost aan bijna 7 miljoen mensen. Let wel, de doden van beide wereldoorlogen niet meegerekend, .

De VS hebben met de hulp van de CIA, massale wapenzendingen, militaire en economische logistiek, al hun tegenstanders één voor één uitgeschakeld. De Vietnamoorlog van de VS, die zou zijn begonnen met een belachelijke aanval van een kleine Vietnamese boot in de Golf van Tonking op een Amerikaans vliegdekschip, was een duidelijke valse-vlag-actie van de Amerikanen.

Henry Kissinger nam het initiatief tot de grootste bombardementsgolf na de Tweede Wereldoorlog, waarschijnlijk in de hele wereldgeschiedenis, tegen Noord-Vietnam, Laos en Cambodja. Geen land ter wereld, inclusief Duitsland en Japan, werd zo verwoest door gebiedsbombardementen als het kleine Zuidoost-Aziatische land Laos. Zonder deze bombardementen zou er geen Pol Poth geweest zijn, geen Rode Khmer en geen genocide in Cambodja. Toch kreeg Kissinger de Nobelprijs voor de vrede voor zijn “vredesmissie”. Deze prijs moet voor alle tijden zonder mitsen en maren worden afgeschaft. De massamoordenaar Arafat kreeg het (op zijn privé-rekeningen werden miljarden euro’s gevonden, die hij van de EU kreeg om Palestina op te bouwen), Obama kreeg het al voor zijn aantreden als president – en zoals later bleek, was er geen president in de geschiedenis van de VS die meer oorlogen voerde en vaker tijdens zijn ambtstermijn dan de “Nobelprijswinnaar voor de vrede” en geboren moslim Barack Hussein Obama.

Ook het huidige Oekraïne-conflict vindt zijn oorsprong in de eerste plaats in de VS, die Rusland met dit conflict willen verzwakken en het als de agressor willen afschilderen. Het militair-media complex van de VS Deep State functioneert zo perfect dat de overgrote meerderheid van de mensen valt voor de leugens van de media over vermeende Russische wreedheden. Maar het is precies omgekeerd: sinds Majdanek 2015 heeft de rechts-fascistische en nazi-achtige regering in Kiev tienduizenden Russen op de meest brute manier afgeslacht. (Ik heb uitvoerig verslag uitgebracht: zie Frontnieuws “Oekraïne: De door het Westen verzwegen dagelijkse en beestachtige terreur, waaronder massamoord op Russen die in Oekraïne wonen“). Allemaal burgers van Oekraïne, die daar al eeuwen wonen – waarbij de fascistische regering in Kiev massaal gesteund wordt door de NAVO en ook door het onuitsprekelijke regime van Duitsland, waar op een vreemde manier de “strijd tegen rechts” en tegen het “nationaal socialisme” blijkbaar alleen beperkt blijft tot Duitsland, terwijl het in landen als Oekraïne met alle eer wordt bejubeld.

Ben ik nu een vriend van Poetin omdat ik hem verdedig? Helemaal niet. Poetin is zonder twijfel een tiran, maar dat was Obama ook, en dat is een Joe Biden ook, op minstens dezelfde, zo niet even duidelijke, manier als Poetin. En tegenover Churchill en Roosevelt lijkt Poetin wel een weeskind. Mijn punt is, zoals altijd, de waarheid te verduidelijken. De waarheid is dat wij in Rusland in 1990, ten tijde van de hereniging, door onze tanden heen gelogen hebben dat elke uitbreiding van de NAVO naar het oosten categorisch uitgesloten was. Dit wordt nu ontkend door de NAVO-landen, waaronder Duitsland Volgens de ontkenners van de NAVO-uitbreiding bestaat er geen geschreven verdrag dat de uitbreiding van de NAVO naar het oosten uitdrukkelijk verbiedt. Maar gelukkig zijn er nog genoeg bronnen die de heilige belofte van de NAVO om geen centimeter naar het oosten uit te breiden, ontmaskeren als een regelrechte leugen.

Bewijsmateriaal waaruit blijkt dat Rusland gelijk heeft met zijn bewering dat de NAVO in 1990 de uitbreiding naar het oosten categorisch heeft uitgesloten

BEWIJS AVideospeler

00:0000:25

Videoduur: 25 seconden, https://www.youtube.com/watch?v=zp9WGZx6D7oDr. Coleman: Wij zijn in de eindfase van de opmars naar “De Grote Reset”; Wij moeten nu winnen of voor altijd verliezen

BEWIJS B

Uitbreiding van de NAVO naar het Oosten: Nieuwe dossiervondst uit 1991 ondersteunt Russische beschuldiging

De Spiegel redactie is nogal verbaasd een transcript te vinden van besprekingen in 1991, waarin daadwerkelijk sprake is van een belofte aan Rusland om de NAVO niet naar het oosten uit te breiden. Ook al wil men niet graag toegeven dat de Russen gelijk hebben – de waarheid was altijd te ontdekken.

Plotseling kondigt Der Spiegel een archiefvondst aan. Er waren documenten waaruit bleek dat toezeggingen over niet-uitbreiding van de NAVO deel uitmaakten van de Twee Plus Vier onderhandelingen. Jarenlang werd dit feit door het Westen ontkend; secretaris-generaal Stoltenberg van de NAVO wil er nog steeds niets van weten. Nu zou een Amerikaanse politicoloog in de Britse Nationale Archieven een document ontdekt hebben dat de “Russische beschuldiging” ondersteunt.

In de memo, waarnaar Der Spiegel verwijst, wordt de Duitse vertegenwoordiger Jürgen Chrobog geciteerd tijdens een bijeenkomst “van de politieke directeuren van de ministeries van Buitenlandse Zaken van de VS, Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland op 6 maart 1991 in Bonn”. Chrobog heeft, volgens de nota, te kennen gegeven:

“Wij hebben in de twee-plus-vier onderhandelingen duidelijk gemaakt dat wij de Navo niet tot voorbij de Elbe zullen uitbreiden. Wij kunnen Polen en de anderen dus geen lidmaatschap van de NAVO aanbieden.”

Maar, zoals iedereen weet, werden Polen en de anderen toch tot de NAVO toegelaten, garanties daargelaten. En als kroon op de vermetelheid werd en wordt nog steeds beweerd dat deze verzekeringen nooit bestaan hebben of dat zij niet geldig zijn omdat zij niet schriftelijk zijn vastgelegd. Alsof het hier gaat om het koopcontract voor een tweedehands auto en niet om de veiligheid in de wereld. Bronnen die deze garanties bevestigden waren echter al die tijd hier in het Westen beschikbaar. De vermeende sensatie van Spiegel is dus helemaal geen sensatie.

De Amerikaanse politicoloog Michael Mandelbaum, die immers adviseur was van de regering Clinton, wijdt in zijn boek “Mission Failure” uit 2016 een heel hoofdstuk aan deze belofte en de schending ervan, onder de titel “Russia: The Bad Deed”. Hij beschrijft Clinton’s besluit om Polen, Hongarije en de Tsjechische Republiek tot de NAVO toe te laten, en daarmee de belofte aan Rusland te verbreken, als de beslissende geostrategische fout van het VS-beleid van de laatste decennia.

Volgens zijn relaas was het Bill Clinton persoonlijk die eigenhandig besloot de belofte naast zich neer te leggen, zonder eerst zijn minister van Defensie te raadplegen – die zich ertegen verzet zou hebben – of zelfs maar het hele kabinet erbij te betrekken. De echte reden voor dit besluit, zei Mandelbaum, was binnenlands. “Amerikanen wier wortels in de potentiële nieuwe lidstaten lagen, hebben gelobbyd voor hun opneming in het bondgenootschap. Republikeinse politici, die hun reputatie van assertiviteit op het gebied van het buitenlands beleid, die hen in de Koude Oorlog zo goed van pas was gekomen, wilden bevestigen, oefenden druk uit voor de uitbreiding.” Clinton wilde zich dus verzekeren van de stemmen van bijvoorbeeld in Polen geboren kiezers in de VS.

Mandelbaum bevestigt niet alleen het bestaan van deze beloften. Hij schrijft ook: “Rusland heeft de uitbreiding van de NAVO aanvaard omdat het geen keus had. Het ontbrak het aan de politieke of economische kracht om het tegen te houden, en militair verzet was uitgesloten. Maar de Russen hebben deze uitbreiding nooit gezien als eerlijk, legitiem of zelfs als iets anders dan een verraad van Westerse beloften en een aanslag op Russische rechten en belangen.” Alle politieke stromingen in Rusland zijn het daarover eens, zegt hij.

Bovendien is Mandelbaum in alle opzichten een voorstander van de machtsaspiraties van de VS, en niet hun tegenstanders. Men kan hem er niet van beschuldigen dat hij het Westen vijandig gezind is. Hij is ook niet de enige bron die bevestigt dat de belofte aan Rusland werkelijk heeft bestaan. En toch was de historisch duidelijk onjuiste versie mettertijd zo succesvol geworden, dat Der Spiegel nu het bewijs van de historische waarheid aanprijst alsof het een verloren Bach-cantate had ontdekt. De vraag die zich echter opdringt is veeleer: Waarom? Of liever gezegd: Waarom nu? Het is duidelijk dat voor een werkelijke ontwikkeling van de betrekkingen met Rusland in een vreedzamere richting een correctie van de publieke perceptie nodig is, een herbenadering van bepaalde historische feiten. Maar één zwaluw maakt nog geen zomer, en een ommekeer van het transatlantische aanvalskanon Spiegel is nog niet te bekennen in de vermeende ontdekking. Misschien was het gewoon een kwestie van zijn eigen imago een beetje op te poetsen. De toekomst zal het uitwijzen.

Over de Russische president Poetin wordt in de westerse media veel geschreven. Maar Poetin zelf krijgt bijna nooit een woord in de mond, en als hij het doet, is het heel kort door de bocht. U kunt van Poetin houden of niet, maar u moet weten wat Poetin zelf zegt over de dringendste problemen van onze tijd, om er een beslissing over te kunnen nemen. Krijg uw eigen ongefilterde beeld van waar President Vladimir Poetin voor staat!

In zijn bestseller “Vladimir Poetin: Zien jullie wat je gedaan hebt?” laat auteur Thomas Röper, die sinds 1998 grotendeels in Rusland woont en vloeiend Russisch spreekt, de Russische president Vladimir Poetin zelf aan het woord aan de hand van uitgebreide citaten. Een werkelijk diepzinnig boek, dat hier rechtstreeks bij J. K. Fischer Verlag besteld kan worden.

Inmiddels zijn twaalf van de voormalige Warschaupact-landen lid van de NAVO, en met Oekraïne erbij zouden dat er 13 zijn

Er zou dan geen bufferzone meer zijn tussen de NAVO en Rusland, en de NAVO-troepen zouden op legersterkte zijn op slechts enkele kilometers van de Russische grens.Wir haben es nicht gewußt

In een gedenkwaardige toespraak ongeveer veertien dagen geleden vergeleek Poetin het als volgt: Stelt u zich voor: Russische troepen op legersterkte aan de Amerikaans-Canadese grens, en ook op legersterkte aan de Mexicaans-Amerikaanse grens. Let wel, met de modernste wapensystemen, waaronder kernraketten voor de middellange en lange afstand, die wat hun vernietigende kracht betreft niet ver af zouden staan van de beruchte waterstofbom uit de jaren vijftig. Tien van deze waterstofbommen zouden genoeg zijn om de hele USA in een maanlandschap te veranderen. Zouden de Amerikanen dat pikken? Dat zouden ze niet doen. Zij zullen dreigen de USSR met hun hele kernwapenarsenaal te vernietigen als de Russen niet van de VS teruggaan naar hun uitgestrekte land.

Russische tv-presentator dreigt met nucleaire “vernietiging” van Amerika

Dat is precies wat er op het ogenblik in Rusland gebeurt: een van de bekendste tv-presentatoren heeft een paar dagen geleden gedreigd met de totale nucleaire vernietiging van de VS als men Oekraïne bij de NAVO wil inlijven:

1 maart 2022, videoduur: 46 seconden, https://uncutnews.ch/russischer-tv-moderator-droht-mit-nuklearer-zerstoerung-amerikas/

Een Russische tv-presentator die omschreven wordt als “Poetins voornaamste propagandist” heeft gedreigd met de nucleaire vernietiging van Amerika en de NAVO-landen, met de vraag: “Waar hebben wij de wereld voor nodig als Rusland er niet is?” De opmerkingen van Dmitri Kiselyov kwamen op de staatstelevisie, enkele uren nadat president Vladimir Poetin zijn nucleaire afschrikkingstroepen in hoge staat van paraatheid had gebracht.

“Onze onderzeeërs kunnen meer dan 500 kernkoppen lanceren,” zei Kiselyov, en hij voegde eraan toe: “Dat zou de vernietiging van de VS en alle andere NAVO-landen garanderen.

De tv-presentator gaf als zijn mening te kennen dat het leven op aarde zinloos zou zijn als Rusland zou ophouden te bestaan, en verklaarde: “Uitgaande van het principe: waar hebben wij de wereld voor nodig als Rusland niet bestaat?” Kiselyov ging verder met de kracht van het Moskouse kernarsenaal op te hemelen: “De kernwapens van Rusland worden afgeleverd door de snelste strategische bommenwerpers ter wereld. Om nog maar te zwijgen van de strategische raketmachten van Rusland. Het nucleaire potentieel van Rusland is het sterkste ter wereld.” (Bron). Gisteren had Poetin zijn kerntroepen bevolen een “speciaal inzetregime” in te voeren als reactie op de “agressieve verklaringen” van de NAVO-leiders en de economische sancties. NAVO-functionarissen noemden de stap een gevaarlijke escalatie, en Secretaris-Generaal Jens Stoltenberg reageerde: “Dit is gevaarlijke retoriek.” (Bron)

Wie, zoals ik, vanuit zijn eigen persoonlijke ervaring de laatste 60 jaar politiek kan overzien, weet dat een dergelijke dreiging ongekend was in het nu al tientallen jaren durende conflict tussen Oost en West. En men mag aannemen dat Rusland, dat heel goed weet dat het noch economisch, noch met de zeer bewapende militaire technologie van het Westen kan concurreren, deze waarschuwing zal waarmaken als het tegen de NAVO optreedt. Dat zou niet alleen het einde van de VS betekenen, niet alleen het einde van Rusland, maar gezien de 20.000 kernkoppen die beide landen bezitten, zou het ook het zekere einde van de Homo Sapiens op de blauwe planeet betekenen.

In de hele geschiedenis van oorlogen is er opzettelijk valse informatie verspreid om de mensen af te leiden van de ware bedoelingen, om ze tegen een vermeende tegenstander te manipuleren en op te hitsen.

De situatie rond Oekraïne komt tot een hoogtepunt. De Amerikaanse inlichtingendiensten zeggen dat er een Russische invasie gepland was voor “dinsdag of woensdag”. Welnu, wanneer de Amerikaanse inlichtingendiensten iets beweren, moeten bij de geoefende waarnemer van de wereldgeschiedenis alle alarmbellen gaan rinkelen! Zijn dat dezelfde inlichtingendiensten die “zekere aanwijzingen” hadden voor massavernietigingswapens in Irak (waarvan het bestaan uiteindelijk fictief bleek te zijn), die vervolgens dienden om de tweede Golfoorlog te rechtvaardigen? Of zijn het dezelfde Amerikaanse inlichtingendiensten die geen enkele aanwijzing hadden over de aanslagen van 11 september 2001, maar vervolgens in een oogwenk de daders en hun identiteitspapieren presenteerden? Er werd ook een “valse vlag-operatie” (Operatie Northwood) voorbereid voor de Cubaanse raketcrisis in 1962, om Rusland in geval van een escalatie de schuld in de schoenen te schuiven.

In de hele geschiedenis van oorlogen is er opzettelijk valse informatie verspreid om de mensen af te leiden van de ware bedoelingen, om ze te manipuleren en op te hitsen tegen een vermeende tegenstander. De ware bedoeling van het buitenlands beleid van de VS is te voorkomen dat Rusland naderbij Europa komt. Al meer dan 100 jaar wordt niets meer dan dat gevreesd. Want de VS zouden dan ver weg aan de overkant van de Atlantische Oceaan geïsoleerd zijn.

Als Rusland en de EU zich zouden verenigen, zou de wereldmacht van de VS verdwenen zijn. Daarom moet men, zoals de Amerikaanse president Wilson in 1918 voorstelde, vooral een fusie voorkomen. De beste manier om dit te voorkomen is de Euraziatische Plaat aan geen van deze twee mogendheden over te laten. En Oekraïne is een van de centrale punten van deze Euraziatische plaat.

Maar wat wil Rusland? Terwijl de ware achtergrond van het buitenlands beleid van de VS wordt verhuld, speelt Rusland met open vizier. Na verschillende uitbreidingen van de NAVO naar het oosten, werd een rode lijn overschreden met het aanbod aan Oekraïne en Georgië om ook tot de NAVO toe te treden. Alles wat nu gebeurt, had voorkomen kunnen worden als men 10 jaar geleden de veiligheidsbelangen van Rusland serieus had genomen.

De chronologie: Hoe de VS de Derde Wereldoorlog riskeren rond Oekraïne

De westerse media schilderen het af alsof Rusland een aanval op Oekraïne heeft gepland en verzwijgen tegelijkertijd hoe de VS olie op het vuur gieten en de situatie laten escaleren tot het gevaar van een grote oorlog. Dat wil ik hier laten zien met de chronologie van de afgelopen dagen.Tijdslijn: Euromaidan, de oorspronkelijke “Oekraïne-crisis” – Echte volksrevolutie of door de NAVO gesteunde staatsgreep?

Om te begrijpen waar de huidige escalatie tussen het Westen en Rusland over gaat, moeten wij zes weken teruggaan. Begin december was er een telefoongesprek tussen Poetin en Biden, waarin Poetin veiligheidsgaranties eiste. Afgesproken werd dat Rusland zijn voorstellen op papier zou zetten, wat Rusland half december heeft gedaan. Niet alleen dat, Rusland heeft ze zelfs gepubliceerd, zodat ze bij het wereldpubliek bekend zijn, u kunt ze hier lezen.

Wat Rusland voorstelt

Rusland stelde de VS en de NAVO wederzijdse veiligheidsgaranties voor, in wezen waren dat de volgende eisen:

• Geen militaire manoeuvres van de NAVO in de buurt van de Russische grens, geen Russische militaire manoeuvres in de buurt van de grens met de NAVO-landen.
• Geen stationering van middellangeafstandsraketten met kerncapaciteit in Europa, d.w.z. ook niet in het Europese deel van Rusland.
• Geen stationering van kernwapens buiten het eigen land (wat ook een terugtrekking van de Amerikaanse kernwapens uit Europa zou betekenen).
• Geen bommenwerpers die zo dicht bij elkaars grenzen patrouilleren dat een aanval mogelijk zou zijn.
• Geen oorlogsschepen zo dicht bij de grens van de ander brengen dat zij die met raketten zouden kunnen aanvallen.
• Terugkeer naar de NATO-Rusland Stichtingsakte, die de permanente stationering van NATO-troepen in Oost-Europa verbiedt.

De Russische voorstellen zouden een reële bijdrage zijn tot de veiligheid in Europa, want door de wapens van de grenzen terug te trekken en vooral af te zien van de stationering van kernraketten voor de middellange afstand zou het risico van een toevallige oorlog verminderen. Het addertje onder het gras is: ook al zijn alle voorstellen van Rusland wederkerig, in de praktijk betekenen zij dat de VS hun kernwapens uit Europa en Turkije zouden moeten terugtrekken en hun troepen uit Oost-Europa, waar zij bijvoorbeeld net hun zogenaamde raketverdediging hebben opgezet, die natuurlijk door Amerikaanse soldaten wordt bediend.

De Russische voorstellen werden gevolgd door enig sabelgekletter uit het Westen, dat ik heb samengevat in een chronologie van de gebeurtenissen van midden tot eind december, die u hier kunt vinden.

De besprekingen

Vervolgens vonden er vanaf 10 januari in een paar dagen tijd drie gespreksronden tussen het Westen en Rusland plaats, maar die leverden geen resultaat op. Reeds bij de eerste ontmoeting heeft Rusland de VS duidelijk gemaakt dat het Rusland ernst is en dat de belangrijkste Russische eisen garanties zijn dat de NAVO niet meer zal worden uitgebreid, dat de VS-troepen zich uit Oost-Europa zullen terugtrekken en dat er geen VS-raketten binnen het bereik van de Russische grenzen zullen worden gestationeerd, u kunt de details hier lezen.

Het was te voorzien dat de VS hier niet in mee zouden willen gaan. Maar Rusland heeft van meet af aan duidelijk gemaakt dat het geen zin heeft de besprekingen voort te zetten als er op deze punten geen vooruitgang wordt geboekt. Men kan Rusland begrijpen, want de VS zouden zeker ook zeer hard reageren als Rusland zijn kernraketten en soldaten op Cuba en aan de Mexicaanse grens zou stationeren. Maar de VS zijn nooit welwillend geweest ten opzichte van de veiligheidszorgen van anderen.

De besprekingen zijn daarom voorlopig opgeschort, en de VS hebben beloofd Rusland nog deze week zijn schriftelijke antwoorden op de Russische voorstellen toe te zenden. Als de VS zich bereid tonen om over de centrale punten in deze te praten, zijn de kansen op verdere besprekingen groot, zo niet, dan is het waarschijnlijk afgelopen met de besprekingen, vooral omdat Rusland een “militair-technisch” antwoord heeft aangekondigd voor het geval dat, om zijn veiligheid te garanderen.

Desinformatie in de westerse media

In het Westen is de retoriek opgevoerd, en Der Spiegel en andere media hebben nu elk verscheidene artikelen per dag waarin gewaarschuwd wordt voor een Russische invasie in Oekraïne, in plaats van te berichten over de kern van de zaak, namelijk de besprekingen van vorige week. De mensen in het Westen worden zo afgeleid van het feit dat het Rusland was – en niet het Westen – dat aandrong op de besprekingen over wederzijdse veiligheidsgaranties en dat het Westen op geen enkel punt wilde toegeven.

In plaats daarvan berichten de westerse media nu elke dag dat de EU, de NAVO en de VS soms bereid zijn te praten, maar dat Rusland niet wil praten. Het feit dat Rusland heel graag zou praten als er iets te bespreken viel, wordt niet vermeld. Maar waar moet Rusland met het Westen over praten als het Westen weigert over veiligheidsgaranties te praten?

Zijn de Europeanen suïcidaal?

Men hoeft de bezorgdheid van de Russen niet te delen, maar de vraag of Oekraïne een derde wereldoorlog waard is, zou langzamerhand in de hoofdsteden van het Westen – en vooral Europa – gesteld moeten worden. Rusland lijkt op alles voorbereid in geval van een massale inval van de NAVO in Oekraïne, waar doet het Westen dit voor? Vooral omdat de VS duidelijk verklaren dat zij geen oorlog met Rusland willen vanwege Oekraïne, wat betekent dat in geval van oorlog de NAVO zich in allerijl uit Oekraïne zal terugtrekken. Het antwoord zou duidelijk moeten zijn: De VS willen Rusland betrekken in een nieuwe en dure proxy-oorlog vlak aan de Russische grens en midden in Europa. Dit is noch in het belang van Rusland, noch in het belang van Europa – om over Oekraïne nog maar te zwijgen. Waarom wordt geen enkele vooraanstaande politicus in Europa wakker en verzet hij zich tegen de waanzin van de VS?

Bron : FRONTNIEUWS

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER