Als juf vond ik het altijd geweldig
om naar de kinderen te kijken
wanneer er een poppenkastspel
gespeeld werd.
De jongsten werden er altijd
ingezogen en voor hen
leefden de poppen echt.
Wanneer er iets spannends
gebeurde, gingen ze er
helemaal in mee.
Sommige kinderen gingen
dan staan en roepen en
anderen staken hun duim
in de mond.
Totaal vergetend dat in iedere
pop een hand zat en dat daar
weer een mens aan vastzat,
die het allemaal bedacht.
Alsof er een soort van hypnose
ontstond die pas werd verbroken,
wanneer de mensen achter de
kast hun gezicht lieten zien.
Tegenwoordig is de poppenkast
overgenomen door andere kijkkasten.
En ik zie de hypnose ook dan ontstaan.
Het is jammer dat de kinderen niet
meer zien, dat daar ook een hand in zit
die bepaalt wat het verhaal zal zijn.
Lichtflits
Bron: https://www.facebook.com/hemeltjelief13
