We zijn één tragedie verwijderd van hooivorken en fakkels…
Januari 16, 2023
“Niemand mag ooit vragen waar een ander konijn was, en iedereen die vroeg ‘Waar?’ – moest het zwijgen worden opgelegd.” – In het verhaal Watership Down ontvlucht een groep konijnen hun woonplaats Sandleford, in afwachting van de dreigende vernietiging ervan door projectontwikkelaars. Ze gaan op zoek naar een veilig, nieuw thuis en tijdens hun avonturen stuiten ze op een andere konijnenheuvel genaamd Cowslip. Daar zijn alle konijnen ongewoon groot, vriendelijk en schijnbaar goed gevoed. Even denken de Sandleford-konijnen dat ze een veilige haven hebben gevonden, schrijft Mark E. Jeftovic.
Er is alleen één probleem: om de zoveel tijd wordt een van de konijnen vermist. Het blijkt dat de hele konijnenheuvel op het land van een boer staat, die ze voedt en verzorgt, maar van tijd tot tijd strikken en vallen zet voor hun pelzen.
Er is maar één regel in Cowslip’s Warren: niemand mag vragen stellen of praten over de vermiste konijnen.
Ik wil dat iedereen die dit leest twee getallen bedenkt door u twee vragen te stellen:
Vraag #1) Hoeveel mensen kent u die gestorven zijn aan COVID?
Ik hoorde voor het eerst geruchten over een nieuw Coronavirus uit China in januari 2020 (hoewel het er nu op lijkt dat COVID medio 2019 al over de hele wereld circuleerde).
Toen ik er lucht van kreeg, e-mailde ik vrienden en collega’s om N95-maskers te halen en boodschappen en medicijnen in te slaan. Het zag er slecht uit. In februari was ik waarschijnlijk een van de eerste mensen die in de stad een N95-masker droeg. In maart begon ik een spreadsheet te maken met R0, sterftecijfers en verdubbelingstijden die afkomstig waren van het CDC, de WHO en krijsende hysterici als Eric Feigl-Ding:
De screen grab hierboven is de beroemde “Holy Mother Of God” tweet, waarvan soms wordt gespeculeerd dat deze de bel heeft doen luiden voor de wereldwijde COVID-paniek. Feigl-Ding noemt het zelf een cruciaal moment, en hij heeft de tweet inmiddels ook verwijderd. Deze is hier gearchiveerd.
Hij is nog steeds bezig, btw…
Toen het allemaal gebeurde, was ik aanvankelijk bang. Mijn ruwe model voorspelde dat we eind mei 442.368 gevallen zouden hebben met maar liefst 22.118 dodelijke slachtoffers, en dat was alleen nog maar in Toronto. Eind juli waren er 1,7 miljoen gevallen en 88.473 doden.
Ik heb al eerder uitgelegd wat er is gebeurd en wat mij tot een scepticus heeft gemaakt: elke dag voegde ik de nieuwe aantallen gevallen en doden toe van de stad, de provincie en de federale overheid. Tegen de herfst wist ik dat het aantal gevallen onzin was (het maakte niet uit hoeveel mensen positief testten op een PCR-test) en dat lockdowns een groter probleem waren dan het virus.
Er zouden geen 88.000 doden vallen in het hele land, laat staan in Toronto (het officiële dodental voor heel Canada is nu 49.500 – en we weten nu ook dat de meeste daarvan, meer dan 90%, met COVID waren en niet door COVID. Toronto had ongeveer 3.700 totale sterfgevallen in meer dan twee jaar).
Ik dacht naïef dat dit goed nieuws was. Iedereen keek toch zeker naar de gegevens en iedereen kon toch zeker halverwege de zomer zien dat, zelfs gecorrigeerd voor seizoensinvloeden en uitgaande van een nieuwe golf in de herfst, dit bij lange na niet het THERMONUCLEAIRE GEBEURTENIS was dat sommige analisten propageerden.
We weten allemaal wat er in plaats daarvan gebeurde: tegen de herfst was het een volwaardige religie geworden en goed op weg naar een massavormingspsychose.
Maar in de beginperiode, toen het er echt slecht uitzag, dacht ik dat het betekende dat we waarschijnlijk ongeveer één keer per week zouden horen dat iemand in onze uitgebreide familie, vriendenkring of collega’s hieraan zou overlijden. Idem voor beroemdheden, het avondnieuws zou overspoeld worden met odes en eerbetuigingen aan opmerkelijke mensen die net door COVID waren geveld. Misschien zouden een of meer van mijn naaste familieleden hieraan sterven. Misschien ik wel. Het was beangstigend.
Vanuit ons gezichtspunt hier in het begin van 2023, kan ik slechts drie beroemdheden bedenken die stierven met COVID: John Prine, Herman Cain, en tot grote vreugde van de zerocovid gekken: Meatloaf.
Op 1 januari 2022 vermoedde ik dat de pandemie grotendeels voorbij was. Tijdens de hoofdperiode van COVID verloor ik ongeveer vier mensen binnen mijn sociale kring, geen enkele door COVID of zelfs maar met COVID. Dat cijfer omvat niet de twee andere mensen in mijn omgeving van wie ik wist dat ze zelfmoord pleegden tijdens de lockdowns.
Immuniteit na infectie sterker dan door genetische technologie vaccinaties
Dus zonder afbreuk te doen aan de tragedie van die 49.000 Canadezen die met COVID zijn bezweken, is mijn cijfer voor de eerste vraag nul.
Vraag #2) Hoeveel mensen kent u die de afgelopen 18 maanden “plotseling en onverwacht” zijn overleden?
Herinner u hoe ik verwachtte minstens één keer per week te horen over familieleden, kennissen en collega’s die waren overleden aan COVID, maar niets hoorde.
Echter, als het gaat om familieleden, vrienden en kennissen die plotseling en onverwachts zijn overleden aan een hartaanval of een andere onverwachte medische gebeurtenis, in het afgelopen jaar tot 18 maanden of zo… wel, dat is een ander verhaal.
Drie. Dat zijn mensen in mijn telefooncontacten. Mensen met wie ik de ene dag of week sprak en die de volgende dag dood waren, voeg er nog eentje aan toe voor iemand die ik van vroeger kende en die een “plotseling en onverwacht” trending hashtag op Twitter werd. Geen van deze mensen vocht tegen een terminale diagnose of had te maken met “The Big C”. Ze liepen gewoon rond, leefden hun leven, en toen niet meer.
Vóór COVID, vóór de vaccins, was er altijd wel iemand die onverwacht stierf – misschien één per paar jaar. Naarmate je ouder wordt, overlijden meer mensen die je kent, maar meestal is er een verloop: een diagnose, een behandeling, en dan het overlijden. Ik kende iemand die in januari 2020 “plotseling en onverwacht” overleed, en dat was het eerste plotselinge overlijden in mijn omgeving in jaren.
Ik ben geen statisticus, maar vier mensen die ik persoonlijk ken die zich aansluiten bij de rangen van de “plotseling en onverwacht” (waarvan drie met een hartstilstand), binnen een tijdsbestek van iets meer dan een jaar… wel, dat lijkt een beetje vreemd. De reden waarom ik denk dat ze allemaal een rode draad hebben, is dat drie van de vier van deze mensen, ik zou omschrijven als ideologisch toegewijd aan COVID. Allemaal hun doses en in de meeste gevallen hun boosters hadden gehad. Van één weet ik het niet zeker, dus daar heb ik allemaal de plotselinge massale hartaanvallen.
In mijn geval is het getal voor de tweede vraag vier.
Welke van uw getallen is groter?
Wanneer zullen de bedrijfsmedia de waarheid onder ogen zien?
In het merkwaardige geval van de bedrijfsmedia hebben we een soort omkering die wijst op een soort hypernormaliteit in de wereld (de heersende officiële narratieven zijn zo absurd en duidelijk onwaar dat er een opzettelijke neurose voor nodig is om ze te geloven).
Ik herinner me dat toen COVID toesloeg, er hier in Canada een videoclip was van een lichaam dat uit een huis werd gehaald, terwijl omroepers ademloos hyperventileerden over de verspreiding van het virus. Het was dezelfde videoclip en hij werd wekenlang, zelfs maandenlang hergebruikt.
Wat wordt door de mainstream media niet vergroot?
Ze negeren plichtsgetrouw de golf van plotselinge sterfgevallen onder onze jongeren, kinderen en zelfs volwassenen van middelbare leeftijd. Op YouTube en Rumble circuleren videomontages van het eindeloze spervuur van mensen die omvallen tijdens livestreams en sportevenementen, maar om de een of andere reden worden deze niet eindeloos herhaald door de media.
In de afgelopen maanden lijkt het tempo van plotseling stervende jongvolwassenen te zijn versneld, en de vereiste om gevaccineerd of zelfs geboosterd te worden lijkt in veel van deze gevallen een gemeenschappelijke factor te zijn.
Het fenomeen van sporters die op het veld instorten geeft ons een beetje een petrischaaltje, omdat bijna alle georganiseerde sportbonden een vaccinatieplicht hebben ingevoerd voor hun sporters om te mogen deelnemen.
Ik wil niet de litanie van slachtoffers van deze tragedies doornemen. Als je ze opzoekt via Google krijg je alleen maar eerste pagina resultaten van door Reuters gefinancierde “factchecks” die uitleggen waarom de vaccins er niets mee te maken hebben, of MSM stukken die deze epidemie van “Sudden Adult Death Syndrome” wijten aan klimaatverandering en kinderen die hartaanvallen krijgen door het spelen van videospelletjes.
Als je je een weg kunt banen door alle factchecks en debunking, kun je een enkel mainstream stuk vinden dat daadwerkelijk naar de mogelijkheid kijkt. In september gaf Science Magazine bijna met tegenzin toe,
“COVID-19 vaccins hebben een zeldzame maar zorgwekkende cardiale bijwerking. Myocarditis, een ontsteking van de hartspier die pijn op de borst en kortademigheid kan veroorzaken, heeft onevenredig veel oudere jongens en jonge mannen getroffen die de vaccinaties kregen. Slechts één op de duizenden in die leeftijdsgroepen wordt getroffen, en de meesten voelen zich snel beter. Wereldwijd is een klein aantal sterfgevallen in verband gebracht met myocarditis als gevolg van vaccins. Maar verschillende nieuwe studies suggereren dat het maanden kan duren voordat de hartspier genezen is, en sommige wetenschappers maken zich zorgen over wat dit betekent voor patiënten op de lange termijn. De Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) heeft vaccinproducenten Pfizer en Moderna opgedragen een reeks studies uit te voeren om deze risico’s te beoordelen.“
Ongegrond, mijn reet.
Als u wilt kijken naar echte gegevens over Vaccine Adverse Event Reporting of actuariële gegevens van verzekeringsmaatschappijen, of echte peer reviewede onderzoekspapers, of absolute sterftecijfers waarin Covid wordt vergeleken met het gebruik van vaccins, dan raad ik u Edward Dowd’s “Cause Unknown” aan, dat deprimerend is om te lezen. Daaruit kunnen we gewoon wat ruwe gegevens halen die een vrij overtuigende zaak presenteren dat wat er ook echt gebeurt, het negeren ervan een daad van journalistieke wanprestatie is:
We weten nu via de verschillende Twitter Files dumps dat Big Tech al die tijd hun orders van de overheid, inlichtingendiensten en Big Pharma (a.k.a The Pharmatrocracy) heeft opgevolgd. Moeten we aannemen dat de bedrijfspers dat ook heeft gedaan?
Dit zou verklaren waarom we, in plaats van op Watergate-niveau onderzoek te doen naar miljoenen kinderen, atleten en jonge volwassenen die plotseling dood neervallen of hartaanvallen, beroertes en andere medische noodgevallen krijgen, live in de ether, worden gaslighted als astma bij kinderen door aardgasfornuizen.
Ik heb me afgevraagd of het mogelijk is dat de waargenomen toename van deze meldingen van plotselinge sterfgevallen het resultaat is van een zichzelf versterkende lus van toegenomen aandacht voor deze gebeurtenissen. Een soort hysterie op zich. Daarom heb ik sinds het begin van COVID altijd geprobeerd cijfers en gegevens te vinden – dan volg ik die gegevens waarheen ze mij leiden. Vaak is dat niet dezelfde plaats als wat ik op het televisiescherm zie.
Iedereen kan naar een grafiek kijken en, mits de gegevens in orde zijn, zien wanneer er iets niet klopt.
Deze komt uit het boek van Dowd en is gebaseerd op CDC-gegevens: het totale sterftecijfer van millennials sinds de pandemie.
We weten dat het overlevingspercentage van COVID dramatisch stijgt naarmate de leeftijd daalt. De overgrote meerderheid van de COVID-doden vielen onder onze ouderen (van wie velen gedwongen werden tot lokale uitbraken waar ze opgesloten en alleen stierven).
Twee dingen vallen op:
#1) Het sterftecijfer wordt hoger naarmate de vaccins worden ingezet en bereikt zijn hoogste niveau wanneer de mandaten ingaan.
#2) De trendlijn gaat de verkeerde kant op.
Sinds de uitrol van de vaccins begon, zijn de narratieven erover radicaal veranderd. Hier is nog een grafiek van Cause Unknown, waarvan ik de annotaties heb toegevoegd (ik geef toe dat het niet helemaal duidelijk is, maar de algemene cijfers zijn 100% accuraat):
Het zijn de sterfgevallen toegeschreven aan COVID voor en na de uitrol. De vaccins zouden dat aantal tot nul moeten terugbrengen. Deze injecties werden aan het publiek aangeprezen als een wondermiddel, de oorspronkelijke aankondigingen gingen over “95% effectiviteit” (op een virus waarvan we toen al wisten dat het 99,95% overlevingskans had).
Nu blijkt dat het vaccin niet alleen geen immuniteit verleent (het was meer opportuun om de betekenis van het woord “vaccin” te veranderen), maar zelfs niet is getest of het de overdracht verminderde (als u probeert een van deze zaken op te zoeken, krijgt u alleen maar meer pagina’s met “factcheck” artikelen die u vermanen dat wat u ook zoekt, het niet waar is….).
Het hele punt van de vaccinatie-mandaten was de vooronderstelling dat “de vaccins de overdracht stopten“. Iedereen zei dit. Nu vertellen ze u dat ze dit niet hebben gezegd, en de media, met de medeplichtigheid van Big Tech, vertellen u dat het er nooit toe heeft deed.
Hoe kan het iemand kwalijk worden genomen dat hij niet weet wat hij moet geloven of wie hij moet vertrouwen?
Nu de conventionele narratieven zo vluchtig zijn en de ene na de andere “complottheorie” wordt bevestigd (lockdowns, lablek, vaccinatiepaspoorten…) is het een wonder dat mensen sceptisch of ronduit wantrouwig worden tegenover onze instellingen en media?
Het tempo van plotselinge sterfgevallen en tragedies lijkt kwantificeerbaar te stijgen, maar beleidsmakers, deskundigen en de media blijven vooral hameren op vaccinaties.
Dit artikel zegt dat vóór 2021 het gemiddelde jaarlijkse aantal atleten dat op het veld in elkaar stortte 29 bedroeg, en dat dat sinds 2021 is opgeblazen tot 1.652 (en nog steeds stijgend). Voor het evenwicht is hier de AP Factcheck die u vertelt “dat hier niets te zien is” en zegt dat dit cijfer “gewoon een blog, goodsciencing.com, aanhaalt voor dat cijfer”.
Het GoodSciencing-artikel zelf ontleent dat aantal aan mediaverslagen van elk individueel incident – en heeft een voetnoot met een toeschrijving en een link voor elk incident, alle 1.652 stuks.
We zijn één tragedie verwijderd van hooivorken en fakkels
De kloof tussen wat de gemiddelde persoon voor hem ziet gebeuren en wat hem wordt verteld dat er gebeurt (of niet gebeurt) door paternalistische factcheckende mediapropagandisten, zal binnenkort een breekpunt bereiken.
Het enige wat dit kan stoppen is dat sommige beleidsmakers en politici aan de noodrem trekken en proberen de onvermijdelijke publieke terugslag voor te zijn. Ik vrees dat dit niet zal gebeuren.
Er is te veel geïnvesteerd: de hele regeling van digitale ID’s en gezondheidspaspoorten moest worden gebouwd op de invoering van het COVID-vaccin. Vaccins moesten de officiële smeerolie worden van The Great Reset. Als blijkt dat deze dingen niet alleen ondoeltreffend maar ook schadelijk zijn, zet dat De Vierde Industriële Revolutie tientallen jaren terug.
Het zal veel tijd kosten om het vertrouwen van het publiek weer op te bouwen en dat zal waarschijnlijk niet gebeuren zolang de zittende machthebbers nog in functie zijn.
Er zijn glimpen van rationaliteit die terugkeren, waar we beginnen te zien dat sommige instellingen van koers veranderen in plaats van te verdubbelen:
- Mijn alma mater, University of Western Ontario, schrapte onverwacht haar vaccinatiemandaat enkele weken nadat twee studenten in oktober en november plotseling waren overleden. UWO eiste niet alleen dat studenten werden gevaccineerd om lessen op de campus te kunnen volgen, ze eisten zelfs minstens één booster.
- Het Amerikaanse leger heeft vorige week een einde gemaakt aan alle vaccinatieverplichtingen.
- York Region (onderdeel van de Greater Toronto Area) heeft vorige week ook een einde gemaakt aan het vaccinatiemandaat. De stad Toronto deed dat afgelopen november.
Ik hoop dat het tempo van deze terugkeer naar rationaliteit versnelt, en dat verplichte vaccins tot het verleden behoren. Anders neemt het risico toe dat zich eerst een soort “George Floyd”-moment voordoet. Dat is wanneer een bijzonder levendige tragedie voor iedereen zichtbaar wordt en de opgekropte wrok, het wantrouwen en de vijandigheid ontbrandt in regelrechte woede.
Dat is voor niemand goed. We weten wat er gebeurde toen de Fransen te horen kregen dat ze “taart moesten eten” totdat ze een breekpunt bereikten. De verschrikkingen. Niemand was veilig, het geweld was ondoordacht en totaal.
Vandaag hebben we de keuze tussen een volledig moratorium op vaccinatiemandaten en een soort “waarheids- en verzoeningsproces” om te proberen het vertrouwen van het publiek terug te winnen, of we krijgen iets dat meer lijkt op hooivorken en fakkels (om nog maar te zwijgen van guillotines).
Ik denk dat we allemaal de voorkeur geven aan het eerste.
