April 7, 2023
Massavaccinatie moest Coronadoden voorkomen. In feite is de sterfte de afgelopen twee jaar toegenomen. In alle leeftijdsgroepen, vooral de jongeren, waren er meer doden dan verwacht zou zijn bij eenzelfde sterftecijfer als in 2020. Blijkbaar wil niemand dit onderzoeken.
Veel landen, waaronder Duitsland, noteerden de afgelopen twee jaar meer sterfgevallen dan tijdens het eerste pandemiejaar. Hebben de vaccinaties niet gewerkt? Zouden ze er zelf iets mee te maken hebben gehad? Iedereen die hier ook maar vaag hardop aan dacht, riep onmiddellijk de “factcheckers” in actie. Allemaal nepnieuws, “checkten” ze. Hittegolven, Corona, griep waren de schuldigen. Maar daar is net zo weinig bewijs voor, schrijft Susan Bonath.
Om over wat niet onderzocht is niet verder te speculeren, zou men een beantwoordbare vraag kunnen stellen: hebben de COVID-19 vaccins de algehele sterfte in Duitsland verminderd ten opzichte van 2020? Gegevens van het Federale Bureau voor de Statistiek kunnen worden gebruikt om deze vraag te beantwoorden. Men vergelijkt de gemelde sterfgevallen met de bevolkingscijfers van de respectieve leeftijdsgroepen en bepaalt zo de respectieve sterftecijfers van de afgelopen drie jaar om ze met elkaar te vergelijken.
Het resultaat is duidelijk: de sterfte in alle leeftijdsgroepen was de afgelopen tijd hoger dan in 2020, toen er nog niet gevaccineerd werd. In tegenstelling tot Corona werden de jongere leeftijdsgroepen zelfs procentueel het meest getroffen, hoewel de sterfte onder hen al decennialang een dalende tendens vertoont. Als bijvoorbeeld het sterftecijfer voor jongeren onder de veertig jaar de afgelopen twee jaar hetzelfde was geweest als in 2020, zouden er in totaal ongeveer 1.350 jongeren minder zijn gestorven, waarvan ongeveer 250 kinderen. Waarom onderzoekt niemand dit?
Puzzelen over sterftecijfers
Niet alleen in Duitsland is men de laatste tijd aan het puzzelen over de toegenomen sterfte. Volgens de Neue Zürcher Zeitung (NZZ) hebben “veel Europese landen in 2022 lange fasen van oversterfte geregistreerd.” Voor Duitsland verklaarde het Bundesamt für Statistik al achteraf het volgende voor 2021:
“Op basis van 2019 had men voor 2021 een sterftecijfer van 960.000 tot 980.000 kunnen verwachten, dus een stijging van twee tot vier procent. In werkelijkheid is het met acht procent gestegen.”
Ook vorig jaar was er geen ontspanning van de situatie. Integendeel, er stierven 3,4 procent meer mensen dan het jaar daarvoor, verklaarden de statistici in een persbericht aan het begin van het jaar. De autoriteit gebruikte tal van verklaringen, zoals “warmterecords”, “Coronagolven” en “aandoeningen van de luchtwegen in het algemeen”, die excessief waren opgetreden.
Onderzoekers zijn het daarentegen niet eens over de overmatige oversterfte in Duitsland in 2020. De officiële statistici registreerden drie tot vier procent meer sterfgevallen dan verwacht, gecorrigeerd voor de bevolking. Dit werd tegengesproken door onderzoekers van de Universiteit van Duisburg-Essen, die dit onderzochten. Hun resultaat:
“Er was geen sprake van een oversterfte in Duitsland in 2020, ook al waren er ongeveer 34.000 sterfgevallen in verband met COVID-19.”
Tot slot bracht het Ifo Institute for Economic Research uit München eerder dit jaar een interessante analyse uit waarin het een gestage stijging van de sterftecijfers sinds 2020 in Duitsland vaststelde. Joachim Ragnitz, plaatsvervangend hoofd van Ifo’s afdeling in Dresden, verklaarde:
“Wat verrassend is, is dat de oversterfte in 2022 opnieuw versnelde.”
Corona, hitte en uitgestelde operaties?
Maar alle statistici en verklaarders sloten vaccinaties als mogelijke oorzaak categorisch uit. Toen de AfD hierover in december 2022 speculeerde op basis van explosieve ziekteverzekeringsgegevens (hier beschikbaar), oogstte zij daar eloquente “factchecks” voor. MDR was bijvoorbeeld ronduit stellig:
“Hoge sterfte heeft niets te maken met coronavaccinatie”.
De publieke “factcheckers” verwezen naar verklaringen van het KBV en de datamodelleur Kristan Schneider. Eensgezind beweerden zij: de AfD had de gegevens verkeerd geïnterpreteerd. De stijging van de sterfte volgt bijvoorbeeld niet de dagelijkse doses vaccinaties en is niet exponentieel. Ze leggen niet uit waarom dit het geval is. Hun verklaringen blijven dus overtuigingen en de werkelijke toename van het aantal sterfgevallen een ononderzocht mysterie.
Men verwijst graag naar de uitgestelde operaties die voormalig minister van Volksgezondheid Jens Spahn (CDU) ziekenhuizen heeft opgedragen tussen maart en mei 2020 uit te voeren om bedden vrij te maken voor coronapatiënten. Men zou nu kunnen speculeren dat hierdoor misschien meer mensen zijn overleden aan de meest voorkomende doodsoorzaken, hart- en vaatziekten en kanker. De doodsoorzakenstatistieken voor de jaren 2020 en 2021 laten hier echter geen bijzondere afwijkingen zien.
Ook de speculatie over hittegolven als reden gaat mank. Ten eerste waren er in 2021 geen bijzonder ernstige hittegolven. Ten tweede strekte het sterfteoverschot zich in 2022 uit over het hele jaar en betrof het geenszins alleen de korte periodes waarin het bijzonder warm was.
Er is nog een probleem met de gepoogde verklaring: sinds het begin van de pandemie heeft het verantwoordelijke Robert Koch Instituut (RKI) geen onderscheid gemaakt of mensen stierven aan, of alleen met corona. Zo registreerde het federale instituut ongeveer 34.000 “coronadoden” voor 2020, 79.000 voor 2021 en ongeveer 49.000 vorig jaar. Maar niemand weet hoeveel er werkelijk zijn overleden aan COVID-19. Vooral omdat de cijfers de vraag oproepen: Waarom waren er meer “coronadoden” in de vaccinatiejaren dan daarvoor?
De preventieparadox
Over het geheel genomen is het beeld als volgt: ondanks Corona was er in 2020 in Duitsland geen sprake van ernstige oversterfte, en volgens de universiteit van Duisburg-Essen zelfs helemaal niet. In de twee daaropvolgende jaren bleven de oversterftecijfers volgens officiële berichten echter stijgen, hoewel de Corona-preparaten geacht werden sterfgevallen te voorkomen.
Meer sterfgevallen door hart- en vaatziekten als gevolg van uitgestelde operaties in het eerste Corona-jaar zijn hier uiteraard niet debet aan. De hittegolven bieden geen afdoende verklaring, want ook daarbuiten waren er verhoogde sterfgevallen. Niet-geregistreerde “Corona-doden” zijn niet erg aannemelijk, aangezien iedereen in ziekenhuizen werd getest en elk “positief” sterfgeval in de statistieken werd opgenomen. De “Corona-doden” werden nogal overgerapporteerd.
Men redeneert ook graag met de preventieparadox: als de vaccins niet waren ingevoerd, waren er zeker veel meer mensen gestorven. Dit is een speculatie die niet bewezen kan worden. Het zou nog kunnen worden aangenomen voor 2021, toen volgens wetenschappers de gevaarlijker “delta-variant” welig tierde. Maar twijfel ontstaat uiterlijk bij de mildere “Omicron”.
De twijfel wordt gestaafd door de gegevens van het DIVI Intensive Care register, dat het RKI sinds begin 2022 publiceert. Volgens de gegevens bedroeg het aandeel ongevaccineerde Corona IC-patiënten in april vorig jaar 20,3 procent, wat lager was dan het aandeel in de totale bevolking van ongeveer 23 procent op dat moment. In november was nog maar 13 procent van de IC-patiënten ongevaccineerd, terwijl dat in de totale bevolking nog 22 procent was.
De gegevens uit het intensive care register bewijzen in ieder geval niet dat ongevaccineerde patiënten vaker op de intensive care met Corona terecht zijn gekomen en daar mogelijk zijn overleden. Ze ondersteunen zelfs niet de theorie, die vandaag de dag nog steeds in stand wordt gehouden, dat de preparaten ernstige ziekteverlopen op betrouwbare wijze voorkomen.
Meer sterfgevallen bij vaccinatie
Uit de beschikbare gegevens kan dus niet de geringste wetenschappelijke conclusie worden getrokken over de vraag of vaccinatie al dan niet een oorzakelijk verband heeft met een te hoog sterftecijfer. Het feit dat dit door de overheid niet wordt onderzocht laat de indruk achter dat men bewust de andere kant op kijkt. Dat het gebrek aan onderzoeken nu wordt gebruikt om verbanden met vaccinatie te ontkennen is ronduit absurd.
De enige vraag die aannemelijk beantwoord kan worden is de volgende: hebben de vaccinaties in Duitsland ertoe geleid dat er in verhouding tot de bevolking minder mensen zijn gestorven dan in het eerste Corona-jaar zonder de preparaten? De ontwikkeling van de bevolkingscijfers naar ruwe leeftijdsgroepen is door het Bundesamt für Statistik hier gepubliceerd. De auteur liet hem nauwkeuriger gegevens toesturen, zodat hij de in andere cohorten geregistreerde sterfgevallen in een Excel-spreadsheet daarmee kon vergelijken.
Het resultaat is explosief: in alle leeftijdsgroepen zijn de afgelopen twee jaar meer mensen gestorven in verhouding tot de desbetreffende bevolking dan in het eerste Corona-jaar zonder vaccinatie. De enige uitzondering zijn de negentigplussers in 2021, maar met -0,3 procent, ongeveer 550 doden, was de daling van de sterfte zeer klein in deze groep, die van nature de hoogste sterfte heeft van ongeveer 25 procent per jaar.
In totaal stierven in 2021 ongeveer 16.500 mensen meer dan verwacht zou zijn bij een gelijke sterfte als in 2020. Bijna 10.000 van deze sterfgevallen, 60 procent, waren jonger dan 70 jaar, voornamelijk mensen van middelbare leeftijd. Vorig jaar waren er zelfs meer dan 43.000 extra sterfgevallen in vergelijking met het eerste Corona-jaar zonder vaccinaties, en alle leeftijdsgroepen werden getroffen, vooral de zeer jonge mensen.
Wat vooral opvalt, is dat de grootste toename van het sterftecijfer in 2022 werd geregistreerd in de leeftijdsgroepen onder de veertig en boven de zeventig. In de middelste leeftijdsgroepen daarentegen schoot het sterftecijfer in 2021 omhoog, maar daalde het in het daaropvolgende jaar slechts marginaal.
Hogere sterftecijfers vooral onder jongeren
Als men de sterftecijfers rechtstreeks relateert aan een bepaald aantal personen in de betreffende leeftijdsgroep, wordt de omvang het duidelijkst.
Op een miljoen personen onder de 40 jaar stierven in het eerste Corona-jaar 386 mensen. In 2021 waren er 395 sterfgevallen in deze leeftijdsgroep per miljoen inwoners, en in 2022 zelfs 417. Dit is nog steeds een matige stijging van het sterftecijfer van een goede twee in het eerste vaccinatiejaar, maar een volle acht procent in het tweede vaccinatiejaar ten opzichte van 2020.
Dit betekent dat in totaal ongeveer 1.350 meer mensen onder de veertig jaar zijn overleden dan verwacht zou zijn bij hetzelfde sterftecijfer als in 2020 – ruim 1.000 van deze sterfgevallen deden zich voor in 2022. Dit is de hoogste procentuele stijging van het sterftecijfer van alle leeftijdsgroepen. Vooral de leeftijdsgroep 15-29 jaar werd hier getroffen, met een ruim elf procent hoger sterftecijfer dan in het eerste Corona-jaar.
Van de 100.000 personen tussen 40 en 69 jaar stierven in het eerste Corona-jaar 560 mensen. In het eerste vaccinatiejaar waren dat er 593 en in het tweede vaccinatiejaar 591 sterfgevallen per 100.000 personen in deze leeftijdsgroep. Voor 2021 resulteert dit in een stijging van vijf procent en ruim 9.000 sterfgevallen ten opzichte van 2020. Vorig jaar waren er ongeveer 6.500 meer sterfgevallen in de middelste leeftijdsgroep dan in 2020.
Onder de zeventigplussers waren er in 2020 ongeveer 590 sterfgevallen per 10.000 mensen. Een jaar later waren dat er 604 en in het tweede vaccinatiejaar zelfs 630 per 10.000 mensen in deze leeftijdsgroep. Dit resulteert in een stijging van bijna zeven procent ten opzichte van het voorgaande jaar, wat betekent dat er ongeveer 35.000 meer sterfgevallen waren boven de 70 jaar dan verwacht mocht worden bij een sterftecijfer zoals dat in 2020 geldt.
Samengevat ziet het plaatje er als volgt uit: als er in de afgelopen twee jaar evenveel mensen waren gestorven als in het eerste Corona-jaar, toen de bevolking volgens de staatsleer volledig onbeschermd was tegen het virus, zouden er in Duitsland in deze periode in totaal bijna 60.000 minder sterfgevallen zijn geweest, waarvan iets minder dan een derde (ruim 17.000) jonger dan 70 jaar, dus ruim onder de gemiddelde levensverwachting. Dit betekent dat de groep die het meest getroffen werd door de verhoogde sterfte, de groep was die een extreem laag risico had om te sterven aan COVID-19.
Als vaccinatie het probleem was…
De Corona-vaccinaties hebben het sterftecijfer dus niet verlaagd. Of ze gedeeltelijk verantwoordelijk zijn voor de overmatige sterfte zou moeten worden opgehelderd. Als men durft aan te nemen dat de vaccinaties hun aandeel kunnen hebben gehad, zou men de vraag kunnen stellen: waarom stierven mensen onder de veertig en boven de zeventig meer in 2022, maar mensen van middelbare leeftijd meer in 2021?
Een mogelijke verklaring hiervoor zou zijn dat jongeren over het algemeen later voor het eerst werden gevaccineerd, dat wil zeggen eind 2021 of begin 2022. Voor kinderen onder de twaalf jaar was er tot eind 2021 geen vaccinatieadvies.
De zeventigplussers werden vaker vroeg gevaccineerd, maar dit kan voor hen minder schadelijk zijn geweest dan voor de jongeren. Zij zouden echter kunnen worden getroffen door de boosters die in deze leeftijdsgroep in 2022 in toenemende mate werden gebruikt.
De middelste leeftijdsgroepen daarentegen werden in 2021 vaak gevaccineerd, maar gebruikten het jaar daarop minder vaak een of meer boosters, zo blijkt uit de RKI-gegevens.
Zolang de oorzaak van de duizenden extra sterfgevallen, ook in jongere leeftijdsgroepen, niet is opgehelderd, blijft dit echter evenzeer een speculatie als de bewering van talrijke “factcheckers” dat vaccinaties geen rol spelen.
Opheldering hierover zou ook van groot belang zijn voor de toekomst. Farmaceutische bedrijven zijn al bezig de controversiële mRNA-technologie uit te breiden naar andere vaccinaties, bijvoorbeeld tegen griep en het RSV-virus, en naar geneesmiddelen, bijvoorbeeld tegen kanker. In tegenstelling tot de marketingcampagnes van de farmaceutische industrie, die hiermee geld verdient, kan nog steeds worden betwijfeld of deze preparaten daadwerkelijk ongevaarlijk zijn.
