juni 7, 2023
Het is nu gebruikelijk om te spreken over de voortijd in contrast met de natijd. Het keerpunt was natuurlijk 16 maart 2020, de dag van de 15 dagen om de curve af te vlakken, hoewel de autoritaire trends daar al aan voorafgingen. Rechten werden plotseling op grote schaal ingeperkt, zelfs religieuze rechten. Er werd ons verteld dat we elk aspect van ons leven moesten uitvoeren in overeenstemming met de prioriteiten van de bio-medische veiligheidsstaat, schrijft Jeffrey A. Tucker.
Zeer weinig mensen hadden zo’n schokkende ontwikkeling voorzien. Het was het begin van een nieuwe door de staat geleide oorlog en de vijand was iets dat we niet konden zien en dus overal kon zijn. Niemand heeft ooit getwijfeld aan de alomtegenwoordigheid van potentieel gevaarlijke ziekteverwekkers, maar nu werd ons verteld dat het leven zelf volledig afhing van het vermijden ervan en dat de enige gids voor de toekomst de volksgezondheidsautoriteiten zouden zijn.
Alles veranderde. Niets is hetzelfde. Het trauma is echt en blijvend. De bewering van “15 dagen” bleek een list te zijn. De noodtoestand duurde drie jaar en nog meer. De mensen en machines die dit hebben gedaan zijn nog steeds aan de macht. De kandidaat voor het CDC heeft een lange staat van dienst wat betreft het mogelijk maken en toejuichen van de lockdowns en alles wat daarop volgde.
Het is een nuttige oefening om de nieuwe dingen die we in deze jaren allemaal ontdekt hebben, samen te vatten. Samen verklaren ze waarom de wereld anders lijkt en waarom we ons nu allemaal anders voelen en anders denken dan een paar jaar geleden.
Twintig verschrikkelijke realiteiten die door lockdowns aan het licht zijn gekomen
1. Surveillance en censuur door Big Tech. Het verzet vond elkaar uiteindelijk, maar dat duurde maanden en jaren. Een censuurregime daalde neer op alle grote social platforms, technologieën die waren ontworpen met de bedoeling om ons meer verbonden te houden en het scala aan meningen dat we konden ervaren uit te breiden. We wisten niet dat het gebeurde, maar uiteindelijk hoorden we van de onderdrukking en daarom voelden velen van ons zich zo alleen. Anderen konden ons niet horen en wij hen niet. Het regime wordt op veel fronten door de rechter aangevochten, maar het gaat vandaag de dag nog steeds door, waarbij op Twitter na, allemaal hun netwerken voortdurend worden gecontroleerd op een manier die onvoorspelbaar autoritair is. We hebben nu ijzersterk bewijs dat ze allemaal gekaapt zijn.
2. Macht en invloed van Big Pharma. Het was april 2020 toen iemand me vroeg of het doel van het door het farmaceutische kartel geproduceerde vaccin echt achter de lockdowns zat. Het idee zou zijn om ons angst aan te jagen en ons leven te ruïneren totdat we om injecties zouden smeken. Ik dacht dat het hele idee krankzinnig was en dat de corruptie onmogelijk zo diep kon reiken. Ik had het mis. De farmaceutische industrie werkte al sinds januari van dat jaar aan een vaccin en schakelde elke vorm van gekochte invloed in om ze uiteindelijk verplicht te maken. Nu weten we dat de belangrijkste regelgevende instanties volledig in handen zijn en gecontroleerd worden, tot het punt dat noodzaak, veiligheid en werkzaamheid er niet echt toe doen.
3. Regeringspropaganda door de Big Media. Het was vanaf de eerste dag meedogenloos: de grote media bleken hardcore aanhangers van Anthony Fauci. De machthebbers konden de New York Times, National Public Radio, Washington Post en al de rest gebruiken wanneer en hoe ze maar wilden. Later werden de media ingezet om diegenen te demoniseren die lockdowns overtraden, maskers weigerden en zich verzetten tegen de injecties. Weg was het idee dat “democratie sterft in de duisternis” en de “paper of record” vervangen door de duisternis zelf en voortdurende propaganda. Ze toonden geen echte nieuwsgierigheid naar de andere kant. De Great Barrington Declaration zelf begon als een poging om journalisten te onderwijzen, maar slechts een paar durfden zelfs maar op te dagen. Nu snappen we het: ook de mainstream media is volledig eigendom en volledig gecompromitteerd. Ze wisten al wat ze moesten melden en hoe ze het moesten melden. De rest deed er niet toe.
4. Corruptie van de volksgezondheid. Wie had kunnen voorspellen dat het CDC en het NIH, om nog maar te zwijgen van de Wereldgezondheidsorganisatie, ingezet zouden worden als frontlijnwerkers bij het opleggen van totalitaire controle? Sommige waarnemers hadden dit misschien voorspeld, maar dat was ongeloofwaardig. Maar in feite waren het deze agentschappen die verantwoordelijk waren voor al die absurde protocollen, van het sluiten van ziekenhuizen voor niet-Covid gevallen, het overal ophangen van plexiglas, het gesloten houden van scholen, het demoniseren van alternatieve therapieën, het maskeren van peuters en het afdwingen van injecties. Ze kenden geen grenzen aan hun macht. Ze ontpopten zich als trouwe handlangers van de hegemonie.
5. Consolidatie van de industrie. Vrij ondernemerschap wordt verondersteld vrij te zijn, maar toen arbeiders, industrieën en merken verdeeld werden tussen essentieel en niet-essentieel, waar was dan het gejoel van Big Business? Die wasn er niet. Ze bleken bereid om winst boven het concurrentiesysteem te stellen. Zolang ze maar profiteerden van het systeem van consolidatie, kartelvorming en centralisatie, vonden ze het prima. De grootwinkelbedrijven konden de concurrentie wegvagen en een poot aan de grond krijgen in hun industriële positie. Hetzelfde geldt voor externe leerplatforms en digitale technologie. De grootste bedrijven bleken de ergste vijanden van het echte kapitalisme te zijn en de grootste vrienden van het corporatisme. Wat kunst en muziek betreft: we weten nu dat de elites die als overbodig beschouwen.
6. Invloed en macht van de administratieve staat. De Grondwet stelde drie overheidstakken in, maar de sluizen werden door geen van hen beheerd. In plaats daarvan was het een vierde tak die in de loop van de decennia is gegroeid, de permanente klasse van bureaucraten die niemand heeft gekozen en niemand van het publiek controleert. Deze permanente “deskundigen” waren volledig ontketend en losgeslagen zonder enige controle op hun macht, en ze stelden per uur protocollen op en dwongen deze af terwijl wetgevende lichamen, rechters en zelfs presidenten en gouverneurs machteloos en vol ontzag toekeken. We weten nu dat er op 13 maart 2020 een staatsgreep heeft plaatsgevonden waarbij alle macht werd overgedragen aan de nationale veiligheidsstaat, maar dat wisten we toen nog niet. Het decreet was geheim. De administratieve staat regeert nog steeds.
7. Lafheid van intellectuelen. Van alle groepen zijn intellectuelen het meest vrij om hun mening te geven. Dat is zelfs hun taak. In plaats daarvan hielden ze zich grotendeels stil. Dit gold voor rechts en links. De deskundigen en geleerden gingen gewoon mee in de meest flagrante aanvallen op de mensenrechten van deze generatie, zo niet van de hele levende geschiedenis. We nemen deze mensen in dienst om onafhankelijk te zijn, maar ze bewezen allesbehalve dat te zijn. We stonden geschokt toe te kijken hoe zelfs beroemde burgerlijke libertariërs naar het lijden keken en zeiden: “Dit is prima.” Een hele generatie onder hen is vandaag volledig in diskrediet gebracht. En trouwens, de weinigen die in opstand kwamen, werden gruwelijk gedemoniseerd en verloren vaak hun baan. Anderen namen nota van deze realiteit en besloten in plaats daarvan zich te schikken door te zwijgen of de lijn van de heersende klasse te volgen.
8. Lafhartigheid van universiteiten. De oorsprong van de moderne academische wereld ligt bij de vrijplaatsen tegen oorlog en pest zodat grote ideeën zelfs de slechtste tijden konden overleven. De meeste universiteiten – slechts een handjevol uitgezonderd – volgden het regime volledig. Ze sloten hun deuren. Ze sloten studenten op in hun slaapzalen. Ze ontzegden betalende klanten persoonlijk onderwijs. Toen kwamen de injecties. Miljoenen mensen kregen onnodig prikken en konden alleen weigeren op straffe van uit hun studieprogramma geschopt te worden. Ze toonden een compleet gebrek aan principes. Alumni zouden hier nota van moeten nemen, net als ouders die overwegen waar ze hun studenten volgend jaar naartoe zullen sturen.
9. Ruggengraatloosheid van denktanks. Het is de taak van deze enorme non-profitorganisaties om de grenzen van een aanvaardbare mening af te tasten en het beleid en de intellectuele wereld in de richting van vooruitgang voor iedereen te sturen. Ze worden ook verondersteld onafhankelijk te zijn. Ze zijn niet afhankelijk van steekpenningen of politieke gunsten. Ze kunnen doortastend en principieel zijn. Dus waar waren ze? Bijna zonder uitzondering klapten ze dicht of werden ze laffe apologeten voor het lockdown regime. Ze wachtten en wachtten tot de kust veilig was, om er vervolgens kleine meningen op na te houden die weinig effect hadden. Waren ze gewoon schuchter? Waarschijnlijk niet. De financiën vertellen een ander verhaal. Ze worden gesteund door precies die industrieën die van het afschuwelijke beleid zouden profiteren. Donateurs die in vrijheid geloven, moeten nota nemen!
10. Waanzin van menigtes. We hebben allemaal het klassieke boek Extraordinary Popular Delusions and the Madness of Crowds gelezen, maar we dachten dat het een kroniek uit het verleden was en nu waarschijnlijk onmogelijk. Maar in een oogwenk raakten mensenmassa’s in middeleeuwse stijl in paniek, ze jaagden op mensen die zich niet aan de regels hielden en verstopten zich voor de onzichtbare miasma. Ze hadden een missie. Ze spoorden dissidenten op en verklikten de niet-nalevers. Anders zou dit alles niet gebeurd zijn. Net als in de Culturele Revolutie in China werden deze zogenaamde leden van de Rode Garde voetsoldaten voor de staat. Het boek van Mathias Desmet over massavorming is nu een klassieke verklaring van hoe een bevolking die verstoken is van een zinvol leven, dit soort politieke razernij kan omzetten in misleide kruistochten. De meeste van onze vrienden en buren gingen mee.
11. Gebrek aan ideologische overtuiging van zowel rechts als links. Zowel rechts als links hebben hun idealen verraden. Rechts liet haar liefde voor beperkte overheid, vrij ondernemerschap en de rechtsstaat varen. En links keerde zich tegen haar traditionele standpunten voor burgerlijke vrijheden, gelijke vrijheden en vrijheid van meningsuiting. Ze werden allemaal gecompromitteerd en ze verzonnen allemaal valse redenen voor deze pathetische situatie. Als dit allemaal onder een Democraat was begonnen, zouden de Republikeinen hebben geschreeuwd. In plaats daarvan zwegen ze. Toen ging het Covid-regime over naar een Democraat en dus bleven ze stil, terwijl de Republikeinen, beschaamd over hun eerdere stilzwijgen, veel te lang stil bleven. Beide partijen bleken ineffectief en tandeloos.
12. Sadisme van de heersende klasse. De kinderen werd op sommige plaatsen een jaar of twee school ontzegd. Mensen misten medische diagnoses. Bruiloften en begrafenissen werden op Zoom gehouden. Ouderen werden in wanhopige eenzaamheid gedwongen. De armen leden. Mensen raakten verslaafd en kwamen kilo’s aan. De arbeidersklasse werd uitgebuit. Kleine bedrijven werden geruïneerd. Miljoenen mensen werden gedwongen om te verhuizen en miljoenen anderen werden uit hun baan gezet. De heersende klasse die reclame maakte voor haar prachtige altruïsme en publieke geestdrift, werd ongevoelig en negeerde al dit lijden volledig. Zelfs toen de gegevens binnenstroomden over zelfmoordneigingen en geestesziekten als gevolg van eenzaamheid, maakte dat geen verschil. Ze konden geen enkele bezorgdheid opbrengen. Ze veranderden niets. De scholen bleven gesloten en de reisbeperkingen bleven van kracht. Degenen die hierop wezen, werden vreselijk gedemoniseerd. Het was een vorm van grotesk sadisme waarvan we niet wisten dat ze ertoe in staat waren.
13. Het echte probleem van de enorme klassenongelijkheid. Zou dit alles 20 jaar geleden ook gebeurd zijn toen een derde van de beroepsbevolking niet bevoorrecht genoeg was om hun werk mee naar huis te nemen en te doen alsof ze met een laptop produceerden? Twijfelachtig. Maar tegen 2020 was er een overklasse ontstaan die volledig los stond van het leven van de mensen die met hun handen werken om in hun levensonderhoud te voorzien. Maar het kon de overklasse niet schelen dat zij het virus moedig en als eerste onder ogen moesten zien. Deze arbeiders en boeren hadden geen privileges en blijkbaar maakten ze niet veel uit. Toen het tijd was voor de prikken, wilde de overklasse dat hun gezondheidswerkers, piloten en bezorgers ze ook kregen, allemaal in het belang van het zuiveren van de samenleving van ziektekiemen. Enorme ongelijkheden in rijkdom blijken een groot verschil te maken in politieke resultaten, vooral wanneer de ene klasse gedwongen wordt om de andere in lockdowns te dienen.
14. De lafheid en corruptie van het openbaar onderwijs. Universeel onderwijs was honderd jaar geleden de meest trotse prestatie van de progressieven. We gingen er allemaal van uit dat dit het enige was dat boven alles beschermd zou worden. De kinderen zouden nooit opgeofferd worden. Maar toen werden de scholen zonder goede reden allemaal gesloten. De vakbonden die de leraren vertegenwoordigden, hielden nogal van hun verlengde betaalde vakantie en probeerden deze zo lang mogelijk te laten duren, terwijl de leerlingen steeds verder achter raakten met hun studie. Dit zijn scholen waarvoor mensen jarenlang met hun belastinggeld hebben betaald, maar niemand beloofde een korting of compensatie. Homeschooling ging van bestaan onder een wettelijke wolk naar plotseling verplicht zijn. En toen ze weer open gingen, werden de kinderen massaal het zwijgen opgelegd met maskers.
15. Macht van het centrale bankwezen om het allemaal te financieren. Vanaf 12 maart 2020 heeft de Federal Reserve alle macht ingezet om te dienen als een drukpers van het Congres. Ze schroefde de rente terug naar nul. De reservevereisten voor banken werden afgeschaft (geëlimineerd!). Ze overspoelde de economie met vers geld en bereikte uiteindelijk een piek van 26 procent expansie of $6,2 biljoen in totaal. Dit vertaalde zich later natuurlijk in prijsinflatie die al snel de werkelijke koopkracht van al die gratis stimuleringsmaatregelen van de overheid wegvrat, waardoor zowel producenten als consumenten netto schade leden. Het was een grote vervalsing, allemaal mogelijk gemaakt door de centrale bank en haar bevoegdheden. Verdere schade werd toegebracht aan de productiestructuur door een verlenging van de lage rente.
16. De oppervlakkigheid van de geloofsgemeenschappen. Waar waren de kerken en synagogen? Ze sloten hun deuren en hielden de mensen buiten die ze hadden gezworen te verdedigen. Ze annuleerden heilige dagen en vieringen van feestdagen. Ze verzuimden volledig om te protesteren. En waarom? Omdat ze meegingen in de propaganda dat het stopzetten van hun diensten in overeenstemming was met de prioriteiten van de volksgezondheid. Ze gingen mee in de bewering van de staat en de media dat hun religies zeer gevaarlijk waren voor het publiek. Dit betekent dat ze niet echt geloven in wat ze beweren te geloven. Toen de opening eindelijk kwam, ontdekten ze dat hun congregaties drastisch gekrompen waren. Dat is geen wonder. En wie van hen ging niet mee? Het waren de zogenaamde gekken en zonderlingen: de Amish, de vervreemde Mormonen en de orthodoxe Joden. Hoe niet-mainstream ze zijn. Hoe marginaal! Maar blijkbaar waren zij de enigen wiens geloof sterk genoeg was om de eisen van de prinsen te weerstaan.
17. De reisbeperkingen. We wisten niet dat de regering de macht had om ons reizen te beperken, maar ze deden het toch. Eerst was het internationaal. Maar toen werd het binnenlands. Een paar maanden lang was het moeilijk om staatsgrenzen over te steken omdat iedereen die dat deed veertien dagen in quarantaine moest. Het was vreemd omdat we niet wisten wat legaal was en wat niet, en we kenden ook het handhavingsmechanisme niet. Het bleek een trainingsoefening te zijn voor wat ze nu echt willen, namelijk 15-minutensteden. Blijkbaar is een volk dat in beweging is moeilijker te controleren en in bedwang te houden. We werden geaccultureerd in de richting van een meer middeleeuws en tribaal bestaan, waarbij we op onze plaats blijven zodat onze meesters ons in de gaten kunnen houden.
18. De tolerantie voor segregatie. Het gebruik van vaccins was zeker onevenredig naar ras en inkomen. Rijkere en blankere bevolkingsgroepen gingen akkoord, maar zo’n 40% van de niet-blanke en armere gemeenschappen vertrouwden de prik niet en weigerden. Dat weerhield 5 grote steden er niet van om vaccinsegregatie op te leggen en met politiemacht af te dwingen. Een tijd lang waren de grote steden gesegregeerd met ongelijke gevolgen per ras. Ik kan me geen enkel artikel in een grote krant herinneren dat hierop wees, laat staan het afkeurde. Tot zover openbare voorzieningen en verlichting! Segregatie blijkt prima te zijn zolang het past bij de prioriteiten van de overheid – net als in de slechte oude tijd.
19. Het doel van een sociaal kredietsysteem. Het is geen paranoia om te speculeren dat al deze segregatie eigenlijk te maken had met de creatie van een vaccinpaspoortsysteem op nationale basis, het systeem dat ze heel graag willen implementeren. En een deel hiervan is het echte en langetermijndoel om een sociaal kredietsysteem in China-stijl te creëren dat uw deelname aan het economische en sociale leven afhankelijk zou maken van politieke naleving. De CCP heeft zich deze kunst eigen gemaakt en totalitaire controle opgelegd. We weten nu zeker dat belangrijke aspecten van de reactie op de pandemie in Peking werden bedacht en opgelegd door de invloed van de heersende klasse in China. Het is volkomen redelijk om aan te nemen dat dit het echte doel is van vaccinatiepaspoorten en zelfs van de digitale valuta van de Centrale Bank.
20. Corporatisme als het systeem waaronder we leven, waardoor bestaande ideologische systemen worden gelogenstraft. Al vele generaties lang gaat het grote debat tussen kapitalisme en socialisme. Al die tijd is het echte doel aan ons voorbijgegaan: de institutionalisering van een corporatistische staat in het interbellum. Dit is een staat waar eigendom nominaal privé is en geconcentreerd is in alleen de topindustrieën in belangrijke sectoren, maar die door de overheid wordt gecontroleerd met het oog op politieke prioriteiten. Dit is geen traditioneel socialisme en het is zeker geen concurrerend kapitalisme. Het is een sociaal, economisch en politiek systeem dat ontworpen is door de heersende klasse om haar belangen boven alles te dienen. Dit is de belangrijkste bedreiging en de bestaande realiteit, maar het wordt noch door rechts noch door links goed begrepen. Zelfs libertariërs lijken dit niet te snappen: ze zijn zo gehecht aan de binaire verhouding publiek/privaat dat ze blind zijn voor de samensmelting van de twee en de manieren waarop grote bedrijfsspelers in hun eigen belang de opmars van het statisme aansturen.
Als u de afgelopen drie jaar niet anders bent gaan denken, dan bent u een profeet, onverschillig of u slaapt. Er is veel onthuld en er is veel veranderd. Om deze uitdagingen aan te gaan, moeten we dat doen met onze ogen wijd open. De grootste bedreigingen voor de menselijke vrijheid zijn vandaag de dag niet de bedreigingen uit het verleden en ze zijn niet gemakkelijk in een ideologisch hokje te stoppen. Verder moeten we toegeven dat het pure menselijke verlangen om een bevredigend leven in vrijheid te leiden op veel manieren ondermijnd is. Als we onze vrijheden terug willen, moeten we de angstaanjagende uitdagingen die voor ons liggen volledig begrijpen.
